Entrevista a Ferrín
Josito publica en Babelia unha magnífica entrevista con Ferrín. Son interesantes, tamén, as referencias a quince autores e os informes sobre o estado dos diferentes xéneros da literatura galega.
Marcadores: Entrevistas
posted by Brétemas at 12.6.05
11 Comments:
Non son todos os que están, nin están todos os que son. Algún quedará.
Supoño que a selección sería o tema de tódalas conversas en San Simón.
As ausencias son notabeis (Jaure estará rindo a cachón pesando na carraxe do de Verín) e algunha presenza máis ca discutíbel, outras lamentabeis, que fan aí autores en castelán tan afastados deste páis e da súa realidade como a Maltesa, non falabamos das "Letras Gallegas". Os artigos de fondo bastantes lights e imparciais, destácanse a autores cunha soa novela e cítase sen máis a outros cunha traxectoria contrastada para ben ou para mal.
Non sei a que vén tanto rebumbio polo que publica un xornal de provincias.
E como é habitual nos "medios serios" a literatura infantil e xuvenil non existe. Dela non se fala. Será que é pouco importante, sobre todo na Galiza...
E que me din desa grande descuberta filolóxica do ilustre Rafael Conte que nos informa de que nas cantigas galego-portuguesas "se mezclan textos en los tres idiomas, gallego, portugués (que todavía se diferencian poco) y el castellano"? E sobre a explicación deste sabio aos Séculos Escuros?
"¿Por qué razón las letras gallegas cayeron después en una especie de silencio durante más de cuatro siglos? Razones históricas, sociales y económicas dieron al traste con aquel florecimiento inicial. Galicia se encerró en sí misma para hablar su idioma, pero dejó de ponerlo por escrito."
Ou sexa, que o galego desaparece da escrita porque a xente simplemente decidiu un día dedicarse a falar e deixar de escribir. Isto si que é un artigo escrito con rigor histórico e intelectual.
Sinceramente, se as achegas que dende os medios e a intelectualidade españois se fagan á realidade galega van ser sempre deste tipo, se todo o coñecemento de Galiza ao que poden chegar é este, se isto é o que eles consideran abrir a realidade galega ao resto do Estado, xa podían estar quietiños, porque cos tópicos que xa hai espallados por aí temos abondo, creo eu.
Eu boto de manos a Carlos Casares... que pronto esquecemos, carallo.
O suplemento é interesante xa que amosa moi clariño os prexuízos que dende algúns sectores progresistas da cultura madrileña manteñen sobre a nosa literatura. O propio termo "Letras Gallegas" xa nega o feito da "Literatura Galega" como territorio independente e diferenciado pola lingua. Non é baladí, polo tanto, a presenza de autores e autoras nacidos en Galicia con obra exclusivamente publicada en castelán. Con respecto á escolla de autores, dos da literatura galega os que están, ben o merecen; aínda que non é menos certo que faltan moitos.
Con respecto aos artigos, gustei da exposición que realizan Seoane e Vilavedra (candaquén podería modular ao seu xeito algunhas das súas afirmaci;ons, que, en xeral non me incomodan). Outra cousa é ese artigo de Rafael Conte, propio dun castelanista disposto a argumentar que non existe a literatura galega. Un auténtico disparate.
Insisto en que o interese do suplemento é estudar cómo nos ven dende o centro literario madrileño. Ben é sabelo para obrar en consecuencia.
Claro que é interesante. Interesante e desencoraxador. Ver como se manipula a nosa historia, como a mantenta se terxiversa a información, como no caso desta frase: "Manuel Rivas opta por el gallego en la lírica y acierta en la narrativa con algunas pequeñas fábulas sociales y políticas" na que parece darse a entender que Manuel Rivas escrebe en galego unicamente a súa obra "lírica" -considerada claramente secundaria no conxunto da obra dun escritor que goza dun certo prestixio e de grande popularidade en España- e "algunas pequeñas fábulas", e non todo o resto da súa produción, quitadas as colunas do País.
Que quere que lle diga, Brétemas, a min paréceme que o Babelia do sábado non contribúe a abrir a realidade galega ao resto do estado, senón a perpetuar os tópicos que xente coma o Conte ten metidos na cabeza sobre nós. Non é unha apertura, unha indagación dun medio español na realidade de Galiza, senón nos propios preconceitos que eles teñen sobre Galiza.
Eu, que vivo en Madrid e ademais traballo nunha das empresas editoriais de Jesusito del Gran Poder, pódolle asegurar que o xeito en que se nos ve aquí coincide bastante co de Conte, na forma e no fondo, partindo da ignorancianosa realidade e da nosa historia e, o que é máis triste, do desinterese total e absoluto.
E o teatro?
Celia: pois é ben que comprendamos que existe esa opinión maioritaria que expresa Conte. Significa que temos moito que labrar. A cousa, ben o sabemos, está moi dura de roer.
Con permiso recunco outra vez.
Brétemas non me percatara da sutileza da frase "quince autores".
Postar um comentário
<< Home