Campo do Fragoso XXVI
DESFEITA
O fracaso europeo e a vergonzosa eliminación copeira do pasado xoves non agoiraban que se producise onte en Balaidos o inicio da agardada remontada. Comezaron o encontro os celestes moi animados conseguindo sacar catro corners e outras tantas oportunidades na súa primeira xogada de ataque. Mais a medida que foron pasando os minutos, e despois de que un defensa onubense sacase na mesma liña de meta un bo cabezazo de Baiano, o Celta foise desinchando e a primeira parte concluíu de forma soporífera. Coa reanudación chegou decontado o primeiro gol do Recreativo (ata entón pouco máis fixera que defenderse de forma ordenada), a balón parado e dende a banda dereita (nunha xogada moi semellante a que provocou a derrota co Alavés). Foron os sete minutos posteriores de absoluto desconcerto, cando o Celta vagaba desorientado polo campo como un boxeador noqueado, os que mellor aproveitaron os andaluces para sentenciar o encontro: unha fatal perda de balón de Iriney (que, inexplicablemente, carecía de cobertura) permitiu a galopada en solitario de Uche que soubo gañarlle a cintura a Pinto e marcar a porta baleira. Unha desfeita. Non abondaron as saídas de Perera e Larena, nin sequera a bonita combinación de toda a dianteira, que concluíu no gol de Guayre, para culminar unha remontada que os celestes nunca mereceron. Moito terá que reflexionar Fernando Vázquez sobre cáles son as razóns destas decepcionantes actuacións do equipo en Balaídos (catro derrotas de cinco encontros). Urxe poñerlle remedio eficaz á falta de concentración defensiva, á incapacidade para tomar decisións atacantes valiosas ou a ese desequilibrio entre o xogo das bandas e os espazos centrais que fan deste Celta de Balaídos un equipo tan endeble. Unha ondada de melancolía percibíase na saída do estadio.
O fracaso europeo e a vergonzosa eliminación copeira do pasado xoves non agoiraban que se producise onte en Balaidos o inicio da agardada remontada. Comezaron o encontro os celestes moi animados conseguindo sacar catro corners e outras tantas oportunidades na súa primeira xogada de ataque. Mais a medida que foron pasando os minutos, e despois de que un defensa onubense sacase na mesma liña de meta un bo cabezazo de Baiano, o Celta foise desinchando e a primeira parte concluíu de forma soporífera. Coa reanudación chegou decontado o primeiro gol do Recreativo (ata entón pouco máis fixera que defenderse de forma ordenada), a balón parado e dende a banda dereita (nunha xogada moi semellante a que provocou a derrota co Alavés). Foron os sete minutos posteriores de absoluto desconcerto, cando o Celta vagaba desorientado polo campo como un boxeador noqueado, os que mellor aproveitaron os andaluces para sentenciar o encontro: unha fatal perda de balón de Iriney (que, inexplicablemente, carecía de cobertura) permitiu a galopada en solitario de Uche que soubo gañarlle a cintura a Pinto e marcar a porta baleira. Unha desfeita. Non abondaron as saídas de Perera e Larena, nin sequera a bonita combinación de toda a dianteira, que concluíu no gol de Guayre, para culminar unha remontada que os celestes nunca mereceron. Moito terá que reflexionar Fernando Vázquez sobre cáles son as razóns destas decepcionantes actuacións do equipo en Balaídos (catro derrotas de cinco encontros). Urxe poñerlle remedio eficaz á falta de concentración defensiva, á incapacidade para tomar decisións atacantes valiosas ou a ese desequilibrio entre o xogo das bandas e os espazos centrais que fan deste Celta de Balaídos un equipo tan endeble. Unha ondada de melancolía percibíase na saída do estadio.
Marcadores: Artigos Faro de Vigo, Campo do Fragoso, Celta de Vigo
2 Comments:
e o que ten xogar a tope contra un equipo... logo ven o baixón. Además que cando amosas todo o teu potencial os demáis coñecen mellor o teu punto débil.
O paixón de Pinto polo hip hop ben vale toda a tempada.
Postar um comentário
<< Home