10.4.05

Proporcións

Que é o que ten este libro de relatos para gañar todos os premios? Lino, antes de ser editado, e creo que o fixen con moita atención e interese, e non lle atopo explicación literaria convincente ao seu éxito entre os críticos. Semella que as miñas proporcións non son as dos xurados que o premian. O de Miguel, sen embargo, premiado tamén a semana pasada polos libreiros, paréceme ben merecido.

Marcadores:

4 Comments:

Blogger Begoña said...

Pois xa somos dous :) Eu tamén o lin, e pareceume moi frouxiño. Boa parte dos relatos son tópicos e faltos de intensidade.

12:00 AM  
Anonymous Anônimo said...

Os dous son ben frouxos, sobre todo se os comparamos por exemplo con Ser ou non, de Xurxo Borrazás e con A cousa vermella, de Olga Novo. Eses si son libros excepcionais que merecerían ser premiados pola crítica.

Pero a saber qué "crítica" foi a que concedeu o premio. ¿Hai xeito de coñecer a composición do xurado?

9:39 AM  
Anonymous Anônimo said...

Somos tres. En As humanas proporcións achei relatos realmente mediocres. Tamén me pregunto que fixo o amigo Constenla para merecer todos eses premios...

2:30 PM  
Anonymous Anônimo said...

Por certo, sobre este tema hai un artigo moi interesante de Araceli Fiaño no Cartafol de Libros (www.vieiros.com) onde se desentraña o misterio dese bretemoso xurado que galardoou a Fernán Vello e Constenla cos premios da crítica

2:31 PM  

Postar um comentário

<< Home